Uncategorised
- Πληροφορίες
- Γράφτηκε από: Μιχάλης Μηλιαράκης
- Κατηγορία: Uncategorised
- Εμφανίσεις: 29867
- Πληροφορίες
- Γράφτηκε από: Ροζάνα
- Κατηγορία: Uncategorised
- Εμφανίσεις: 21832
Η Ανεβάλλουσα
Ένας χώρος γεμάτος με λεύκες και πλατάνια που πήρε το όνομά του από την πηγή που ανέβλυζε εκεί παλιότερα (άνω+βάλλω>ανεβάλλουσα) και στην οποία συνήθιζαν να πλένουν τα ρούχα τους οι γυναίκες του χωριού γι αυτό και της έιχαν δώσει σχήμα ημικυκλικό
(για να χωρούν γύρω γύρω όσον το δυνατόν περισσότερες).. Σήμερα μπορεί κανείς να δει ακόμα τις πέτρες που χρησιμοποιούσαν για το πλύσιμο των ρούχων ενώ η πηγή έχει πια στερέψει. Στο χώρο δημιουργήθηκε και λειτουργεί παιδική χαρά από το 2004.
Πλατάνια και Λεύκες στου Δράου
Ο Μύλος στον Κουδουνάτο
Ο Μύλος της Δρακώνας
Δρομάκια - Αυλές - Λουλούδια
- Πληροφορίες
- Γράφτηκε από: Μιχάλης Μηλιαράκης
- Κατηγορία: Uncategorised
- Εμφανίσεις: 70516
{gallery}gallery/page1{/gallery}
{gallery}gallery/page2{/gallery}
{gallery}gallery/page3{/gallery}
{gallery}gallery/page4{/gallery}
- Πληροφορίες
- Γράφτηκε από: Ροζάνα
- Κατηγορία: Uncategorised
- Εμφανίσεις: 13838
Ελληνοϊταλικός πόλεμος, κατοχή και αντίσταση, εμφύλιος
Μετά το Μικρασιατικό Πόλεμο το χωριό ανέκαμψε και άρχισε μια ανοδική πορεία που ανακόπηκε απότομα με τον πόλεμο στην Αλβανία 1940-41. Στον Αγώνα αυτό σκοτώθηκε ο στρατιώτης Μακράκης Γεώργιος του Εμμανουήλ, 32 χρονών. Στη μάχη της Κρήτης που ακολούθησε η Εμπαρος είχε ακόμη ένα θύμα, το Ζαχαράκη Εμμανουήλ του Μιχαήλ.
Κατά τη γερμανική κατοχή το 1941-44 οι κάτοικοι της Εμπάρου προσχώρησαν στην εθνική αντίσταση ανεβαίνοντας πολλοί από αυτούς ως αντάρτες στα παρακείμενα βουνά της Δίκτης, ενώ άλλοι φιλοξενούσαν και περιέθαλπαν στα σπίτια τους με κίνδυνο της ζωής τους πολλλούς καταδιωκόμενους. Το καλοκαίρι του 1943 στρατοπεύδευσε στην Έμπαρο ολόκληρος λόχος Γερμανών που έκαναν αφόρητη τη ζωή των κατοίκων, καθώς λεηλατούσαν και άρπαζαν ό,τι πολύτιμο έβρισκαν, έστηναν μπλόκα, έκαναν συλλήψεις, βασάνιζαν και εκτελούσαν αθώους ανθρώπους, όπως τον πρόεδρο της κοινότητας Αντώνη Σταματάκη και τους Μιλτιάδη Σηφάκη-Μηλιαράκη, Γεώργη Ψιλάκη και Γεώργη Κουντάκη καθώς και το Διοικητή του Σταθμού Χωροφυλακής Φραγκάκη Γεώργιο του Εμμανουήλ. Κατά τον εμφύλιο που επακολούθησε ακόμα ένας αγωνιστής της εθνικής αντίστασης έπεσε στην περιοχή της Εμπάρου, ο Βασίλης Πλαγιωτάκης, ενώ άλλοι δύο στρατιώτες χάθηκαν σε μάχες στη Βόρεια Ελλάδα, ο Μιλιαράς Εμμανουήλ του Ιωάννη και ο Παπαδάκης Εμμανουήλ του Νικολάου.
- Πληροφορίες
- Γράφτηκε από: Ροζάνα
- Κατηγορία: Uncategorised
- Εμφανίσεις: 11223
Στη αρχή της Τουρκοκρατίας ο πληθυσμός της πρέπει να ήταν πάνω από 776 κάτοικοι, αλλά μετέπειτα μειώθηκε σημαντικά λόγω διαφόρων δεινών. Στην αιγυπτιακή απογραφή του 1834 είχε κατέβει στις 10 χριστιανικές και 15 τουρικικές οικογένειες (σύνολο 100 κάτοικοι).
Σε όλες τις Επαναστάσεις από τον Κρητικό πόλεμο του 1645-1669 έως την Ένωση της Κρήτης με την Έλλάδα το 1913, αποτελούσε το προσφορότερο και τακτικότερο πέρασμα των Τούρκων προς το οροπέδιο Λασιθίου. Κάθε φορά λοιπόν διαδραματίζονταν στην περιοχή της φοβερές συγκρούσεις στις οποίες οι Μπαρίτες έδειχναν μοναδική γενναιότητα, για να κρατήσουν τα περάσματα απροσπέλαστα για τον εχθρό. Μάλιστα το 1822 και το 1866 η Έμπαρος καταστράφηκε ολοσχερώς στην προσπάθεια των αγωνιστών να ανακόψουν την ορμή του Χασάν Πασά και του Ομέρ Πασά αντίστοιχα.
Στις 28 Μαίου 1878 έγινε η λεγόμενη «μάχη της Εμπάρου» ύστερα από σχετική διαταγή που πήρε ο αρχηγός της πεδιάδας Μιχ. Τυλιανάκης ή Παπίτσας να χτυπήσει τους Τούρκους που προσπαθούσαν να εισβάλουν στο χωριό. Τα πράγματα έγιναν όπως τα περιγράφει ο Γενικός Αρχηγός των Ανατολικών Επαρχιών στο πρωτόκολλο εξερχομένων:
«Μάχη της Εμπάρου. Κατά τη 28η του λήξαντος Μαίου ο Αρχηγός Πεδιάδος Τυλλιανάκης μετά των οπλαρχηγών και καπεταναίων του ηγούμενος ικανού αριθμού στρατιωτών και έχων υπόψει του τας διαταγάς του Γενικού Αρχηγείου περί απομακρύνσεως των Οθωμανών από ωρισμένα μέρη προσέβαλε λίαν επιτυχώς τους εισβαλοντας Τούρκους εις το ειρημένον χωρίον. Μετά μικράν αντίστασιν αυτών και μετά την μεγάλην επιμονήν και καρτερίαν των ημετέρων οι Τουρκοι ετράπησαν εις άτακτον φυγήν αφήσαντες επί του πεδίου της μάχης τρεις φονευμένους και άλλους τινάς πληγωμένους, ων ο αριθμός άγνωστος. προσέτι δε εγκατέλειψαν πάντα τα μεθ’ εαυτών ήτοι ίππους, ων και τινες και επληγώθησαν. Εκ των ημετέρων εις επληγώθη, δυστυχώς όμως καιρίως. Λεπτομέρειαι της μάχης ταύτης ελλείπουσιν εκ μέρους του διακεκριμένου Αρχηγού κ. Ν. Τυλλιανάκη. Ίσως με το προσεχές θα έχητε ταύτας.»
Οι Χριστιανοί της Εμπάρου ποτέ δεν κάμφθηκαν υπό την πίεση των Τούρκων της περιοχής, που ήταν και περισσότεροι. Αντίθετα πολλοί από αυτούς αναδείχθηκαν στους διαφόρους αγώνες όπως οι: Νικόλαος, Παύλος και Ιωάννης Τυλλιανάκης, Γεώργιος Σπανογιαννάκης, Ιωσήφ Κονδυλάκης, Γεώργιος Σφακιανάκης, Νικόλαος Κετριετάκης κ.α.